Wetenschappers weten echt niet wat vissen zien, met andere woorden, welke beelden hun hersenen bereiken.Het meeste onderzoek naar het zicht van vissen wordt gedaan door middel van fysiek of chemisch onderzoek van verschillende delen van het oog, of door te bepalen hoe vissen in het laboratorium reageren op verschillende beelden of stimuli.Door te suggereren dat verschillende soorten verschillende visuele vermogens kunnen hebben en dat laboratoriumresultaten mogelijk niet representeren wat er in de echte wereld in oceanen, meren of rivieren gebeurt, is het niet wetenschappelijk om zeer consistente en definitieve conclusies te trekken over de visuele vermogens van vissen.
Fysieke onderzoeken van het oog en het netvlies hebben aangetoond dat de meeste mensen duidelijk gerichte beelden kunnen verkrijgen, beweging kunnen detecteren en goede contrastdetectiemogelijkheden hebben.En er zijn talloze experimenten die aantonen dat er een minimaal lichtniveau nodig is voordat vissen kleur kunnen herkennen.Met meer onderzoek hebben verschillende vissen een voorkeur voor bepaalde kleuren.
De meeste vissen hebben voldoende zicht, maar geluid en geur spelen een belangrijkere rol bij het verkrijgen van informatie over voedsel of roofdieren.Vissen gebruiken meestal hun gehoor of geur om in eerste instantie hun prooi of roofdieren waar te nemen, en gebruiken vervolgens hun gezichtsvermogen bij een laatste aanval of ontsnapping.Sommige vissen kunnen objecten op middellange afstand zien.Vissen zoals tonijn hebben een bijzonder goed gezichtsvermogen;Maar onder normale omstandigheden.Vissen zijn bijziend, hoewel haaien redelijk goed zicht hebben.
Net zoals vissers omstandigheden zoeken die de kans om vis te vangen optimaliseren, zoeken vissen ook naar gebieden waar de kans om voedsel te vangen het beste is.De meeste wildvissen zoeken wateren op die rijk zijn aan voedsel, zoals vissen, insecten of garnalen.Ook verzamelen deze kleinere vissen, insecten en garnalen zich daar waar het voedsel het meest geconcentreerd is.
Wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat alle leden van deze voedselketen gevoelig zijn voor blauwe en groene kleuren.Dit kan gebeuren omdat water langere golflengten absorbeert (Mobley 1994; Hou, 2013).De kleur van een waterlichaam wordt grotendeels bepaald door de samenstelling van het interieur, gecombineerd met het absorptiespectrum van licht in het water.Gekleurd opgelost organisch materiaal in het water absorbeert snel blauw licht, wordt vervolgens groen en vervolgens geel (exponentieel vervalt volgens de golflengte), waardoor het water een bruine kleur krijgt.Houd er rekening mee dat het lichtvenster in water erg smal is en dat rood licht snel wordt geabsorbeerd
Vissen en sommige leden van hun voedselketen hebben kleurreceptoren in hun ogen, geoptimaliseerd voor het licht van hun ‘ruimte’.Ogen die één ruimtelijke kleur kunnen zien, kunnen veranderingen in de lichtintensiteit detecteren.Dit komt overeen met een wereld van tinten zwart, wit en grijs.Op dit eenvoudigste niveau van visuele informatieverwerking kan een dier herkennen dat er iets anders is in zijn ruimte, dat er voedsel of een roofdier is.De meeste dieren die in de verlichte wereld leven, hebben een extra visuele hulpbron: kleurenzien.Dit vereist per definitie dat ze kleurreceptoren hebben die ten minste twee verschillende visuele pigmenten bevatten.Om deze functie effectief uit te voeren in lichtverlicht water, zullen waterdieren visuele pigmenten hebben die gevoelig zijn voor de achtergrondkleur van de “ruimte” en een of meer visuele kleuren die afwijken van dit blauwgroene gebied, zoals in het rode of ultraviolette gebied. van het spectrum.Dit geeft deze dieren een duidelijk overlevingsvoordeel, omdat ze niet alleen veranderingen in de lichtintensiteit kunnen detecteren, maar ook het kleurcontrast.
Veel vissen hebben bijvoorbeeld twee kleurreceptoren, één in het blauwe gebied van het spectrum (425-490 nm) en de andere in het nabije ultraviolette gebied (320-380 nm).Insecten en garnalen, leden van de visvoedselketen, hebben blauwe, groene (530 nm) en bijna-ultraviolette receptoren.Sommige waterdieren hebben zelfs maar liefst tien verschillende soorten visuele pigmenten in hun ogen.Mensen hebben daarentegen de maximale gevoeligheid in blauw (442 nm), groen (543 nm) en geel (570 nm).
We weten al lang dat licht 's nachts vissen, garnalen en insecten aantrekt.Maar wat is de beste kleur voor licht om vissen aan te trekken?Gebaseerd op de biologie van de hierboven genoemde visuele receptoren, zou licht blauw of groen moeten zijn.Daarom hebben we blauw toegevoegd aan het witte licht van de vislichten van de boot.Bijvoorbeeld,4000W watervislampKleurtemperatuur van 5000K, deze vislamp maakt gebruik van een pil met blauwe ingrediënten.In plaats van het pure wit dat door het menselijk oog wordt waargenomen, hebben ingenieurs blauwe componenten toegevoegd om het licht beter in het zeewater te laten doordringen, om zo een beter effect van het aantrekken van vissen te bereiken.Hoewel blauw of groen licht wenselijk is, is dit echter niet noodzakelijk.Hoewel de ogen van vissen of leden van hun voedselketen kleurreceptoren hebben die het meest gevoelig zijn voor blauw of groen, worden diezelfde receptoren zeer snel minder gevoelig voor andere kleuren.Dus als één lichtbron sterk genoeg is, zullen andere kleuren ook vissen aantrekken.Dus laat defabriek voor de productie van vislampenDe onderzoeks- en ontwikkelingsrichting wordt bepaald in het krachtigere vislicht.De huidige bijvoorbeeld10000W onderwater groene vislamp, 15000W onderwater groen vislicht enzovoort.
Posttijd: 02-nov-2023